Die belange van die kind by Seodin het altyd eerste gestaan vir Mnr Fanie Botha, so hy was nie bang om die destydse departement van onderwys teë te staan nie. Nêrens kom dit sterker na vore as in Mnr Fanie Botha se besluit om op eie koste 'n onderwyser aan te stel om die graad 9-leerlinge sonder toestemming van die departement van onderwys te onderrig nie. Hy kon nie die kinders vir die wolwe gooi nie, want die onderwyswette van daardie tyd het kinders verbied om ná graad 8 in die koshuis te bly. Niks kan hom en sy skoolraad keer nie, hy maak 'n plan en onderwys vir graad 9-leerlinge gaan voort tydens die dag in 'n motorhuis en saans in die sitkamer by die koshuis. Mnr. Fanie Botha veg steeds met mag en mening om 'n Hoërskool in Seodin te bekom,  hy het geglo probleme en struikelblokke is stapstene na sukses. Dit was nie net die Engelse in Kuruman wat die plan teëgestaan het nie, ook sekere boere wat nie die waarde van verdere onderwys besef het nie.